PLN

Złoty był w ubiegłym tygodniu jedną z najmniej zmiennych walut Europy Środkowej i zakończył go nieznacznym spadkiem względem euro. Kurs EUR/PLN wydaje się przyklejony do poziomu 4,45, wokół którego oscyluje już od pewnego czasu. Polska waluta wydaje się odporna w obliczu odzyskanej przez dolara siły, nie będziemy jednak zaskoczeni, jeśli w krótkim terminie nieco straci. Szczególnie biorąc pod uwagę, że większość walut regionu doświadcza w ostatnim czasie presji.

W ubiegłym tygodniu poznaliśmy wiele odczytów z Polski, z których większość była zgodna z oczekiwaniami. Warto zaznaczyć, że wzrost płac, mimo że negatywnie zaskoczył, po raz pierwszy od niemal roku był dodatni w ujęciu realnym. Uważamy, że dalszy wzrost płac w ujęciu realnym w połączeniu z poprawą sentymentu konsumentów – na którą wskazują zeszłotygodniowe dane – w nieodległym czasie powinny wesprzeć konsumpcję.

W tym tygodniu inwestorzy skupią się głównie na spodziewanych licznych wiadomościach z zewnątrz, które mają potencjał wpływu na złotego. W piątek uwaga rynku ponownie będzie jednak skierowana na informacje z Polski. Przede wszystkim poznamy wstępny odczyt inflacji w lipcu. Powinien on pokazać dalszy spadek inflacji CPI. W ubiegłym tygodniu niższy od oczekiwań poziom 0,5% osiągnęła inflacja PPI, co jest pozytywnym sygnałem. Wraz z dobrym odczytem bazowej dynamiki cen wzmacnia to dezinflacyjną narrację w kraju.

EUR

Europejski Bank Centralny niezmiennie walczy z inflacją. Biorąc pod uwagę jej miarę bazową, widoczny w USA trend dezinflacyjny nie dotarł jeszcze do Europy. Jej niewielka zeszłotygodniowa rewizja w górę potwierdziła, że EBC wciąż ma przed sobą trochę pracy. Podniesienie stóp procentowych o 25 pb. na posiedzeniu w tym tygodniu jest więc właściwie pewne.

Inwestorzy skoncentrują się więc przede wszystkim na komunikatach z posiedzenia, które będą kluczowe dla reakcji euro. Uważamy, że w przeciwieństwie do sytuacji z czerwca, tym razem prezeska Christine Lagarde powstrzyma się od zdecydowanego kierowania oczekiwaniami rynków wobec kolejnego posiedzenia, a EBC wróci zapewne do podejścia, w którym decyzje zależą od danych.

Bank stoi przed trudnym zadaniem zbalansowania słabej aktywności gospodarczej i wciąż znacznie podwyższonej inflacji. Jakiekolwiek sygnały dotyczące tego jak zamierza pogodzić te kwestie będą kluczowe dla euro. Najnowsze dane dotyczące pierwszej z powyższych kwestii są bardzo rozczarowujące, co wyraźnie pokazały ostatnie odczyty PMI.

Wykres 1: Wskaźniki PMI w strefie euro (2020 – 2023)

Źródło: Refinitiv Datastream Data: 24.07.2023

USD

Posiedzenie Rezerwy Federalnej w środę (26.07) może zaowocować ostatnią podwyżką stóp procentowych w obecnym cyklu zacieśniania. Prezes Fed Jerome Powell jednak raczej tego wprost nie potwierdzi. Najbardziej prawdopodobnym scenariuszem jest ruch o 25 pb., za którym podąży umiarkowanie jastrzębia retoryka, istotnie nie zmieniająca stanu gry. Z jednej strony gospodarka USA radzi sobie dobrze, z drugiej jednak świetne wieści dotyczące inflacji oznaczają, że Rezerwa Federalna może wstrzymać się z działaniami na kilka miesięcy i obserwować rozwój wydarzeń.

Jeśli Fed pozostawi decyzję o czasie zakończenia cyklu podwyżek na kolejne posiedzenia, reakcja dolara powinna być ograniczona. Jednak jeżeli pojawią się sygnały, że ruch w tym tygodniu może być ostatnim, będzie to dla dolara zdecydowanie negatywne. O ile globalny wzrost gospodarczy będzie utrzymywać się na przyzwoitym poziomie, naszym zdaniem dolar powinien stopniowo osłabiać się względem innych głównych walut.

GBP

Zeszłotygodniowa szeroka wyprzedaż walut europejskich szczególnie mocno uderzyła w funta. Do jego słabości przyczyniły się m.in. dane o inflacji, pokazujące zaskakująco niską dynamikę cen – w tym szczególnie niespodziewany spadek miary bazowej z najwyższych od 30 lat poziomów. Znaczenie miała też dość wysoka wycena waluty: wraz z frankiem szwajcarskim funt pozostaje najlepiej radzącą sobie w tym roku walutą G10.

Po raz pierwszy od wielu miesięcy wieści dotyczące dynamiki cen były dla Banku Anglii pozytywne. Zarówno miara główna, jak i bazowa były niższe od konsensusu. Jeszcze za wcześnie, by stwierdzić, że widoczny w USA trend dezinflacyjny zawitał na dobre do Wielkiej Brytanii, z pewnością jest to jednak sygnał dający nadzieję.

Rynki wciąż wyceniają ok. 50% prawdopodobieństwa dużej podwyżki stóp procentowych o 50 pb. w sierpniu. Dodatkowo, bardzo możliwe, że koszt pieniądza pozostanie na wysokim poziomie dłużej niż w pozostałych krajach G10. Czynnik ten powinien w dalszym ciągu wspierać funta.

CHF

Frank szwajcarski był w zeszłym tygodniu jedną z najlepiej radzących sobie walut G10. Para EUR/CHF spadła do kolejnych minimów i obecnie znajduje się tuż powyżej 0,96. Sprawia to, że frank – jako najlepiej radząca sobie w tym roku główna waluta – jest obecnie minimalnie silniejszy od funta, co może stwarzać pewne pole do korekt.

W ostatnim czasie nie opublikowano wielu danych ze Szwajcarii, z wyjątkiem tych dotyczących handlu. Uwagę przykuwa silny popyt na szwajcarskie zegarki, których eksport wzrósł w czerwcu o 14% w ujęciu rocznym. W kontekście danych krajowych ten tydzień będzie podobny do ubiegłego – nie poznamy istotnych odczytów z wyjątkiem danych o sentymencie. Frank będzie jednak prawdopodobnie silniej reagować na wieści z zewnątrz, biorąc pod uwagę, że to tydzień posiedzeń głównych banków centralnych.

SEK

Korona szwedzka w ubiegłym tygodniu doświadczyła lekkiej deprecjacji względem euro, oddając część zysków, po umocnieniu się z historycznie niskich poziomów z początku miesiąca. Obecnie para EUR/SEK jest na poziomie ok. 11,55.

Niedawne zaskoczenie danymi o inflacji, po którym wzrosły zakłady za bardziej agresywną postawą Riksbanku, wspierały w ostatnim czasie szwedzką walutę. Obecnie rynki wyceniają w pełni podwyżkę stóp procentowych o 25 pb. na posiedzeniu Riksbanku we wrześniu – możliwa jest również kolejna w listopadzie, szczególnie jeśli kolejne odczyty inflacyjnie ponownie przekroczą oczekiwania. W tym tygodniu poznamy szereg danych makroekonomicznych ze Szwecji, które to powinny być istotne dla przyszłej polityki monetarnej Riksbanku. Oczekuje się, że sprzedaż detaliczna w czerwcu (piątek 28.07) nieco spadnie względem zeszłego miesiąca, stopa bezrobocia ma zaś spaść z 7,9% do 7,6%.

NOK

Korona norweska kontynuuje swój trend wzrostowy – w zeszłym tygodniu doświadczyła aprecjacji względem euro i uplasowała się tuż za dolarem w tabeli najlepiej radzących sobie walut. Ten bardzo dobry wynik uzasadniać mogą zaskoczenie ostatnimi danymi dotyczącymi inflacji, które wspiera bardziej agresywną postawę Norges Banku, oraz wzrost cen ropy (w tym miesiącu o ok. 7,5%).

W sierpniu bank najpewniej będzie kontynuował podnoszenie stóp procentowych po swoim czerwcowym jastrzębim zwrocie. Zarówno perspektywy kolejnego jastrzębiego ruchu norweskiego banku centralnego, jak i wysokie ceny ropy powinny być korzystne dla korony, która naszym zdaniem pozostaje niedowartościowana.

CNY

Juan zakończył ubiegły tydzień spadkiem względem ogólnie silniejszego dolara, utrzymał jednak pozycję w ujęciu ważonym handlem. Mimo pewnych pozytywnych wieści, mianowicie silniejszej produkcji przemysłowej, opublikowane w zeszłym tygodniu dane wpisywały się w dalszym ciągu w obraz marniejącego ożywienia. Po ich publikacji chińscy oficjele uspokajali i przedstawili 11-punktowy plan wsparcia konsumpcji gospodarstw domowych, wydaje się on jednak dość ograniczony.

Uwaga rynku zwraca się teraz ku posiedzeniu Politbiura w tym tygodniu, które może dać pewien wgląd w to, jak decydenci zamierzają zmierzyć się ze słabnącym wzrostem. Oczekiwania są jednak ograniczone, co może być korzystne dla chińskich aktywów i juana, jeśli ogłoszone zostanie coś więcej niż tylko niewielkie zmiany.

Co ważne, w ostatnich tygodniach zaobserwowaliśmy zmianę podejścia władz do juana. Fixingi Ludowego Banku Chin były silne, a bank złagodził ograniczenia dotyczące zagranicznych pożyczek dla firm. Potwierdza to nasz pogląd, że juan nie powinien doświadczać dalszej deprecjacji. Zakładamy jego umocnienie, zwłaszcza jeśli poprawie ulegną dane gospodarcze.